نمونه سوالات آزمون استخدامی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران به همراه پاسخنامه

نوع استخدام |
جنسیت |
تعداد |
گروه |
رشته تحصیلی |
مقطع |
ردیف |
نظامی پیمانی |
مرد |
2نفر |
علوم انسانی |
مدیریت بیمارستانی |
کارشناس |
1 |
نظامی پیمانی |
مرد |
2 نفر |
پزشکی(توانبخشی) |
بینایی سنجی |
کارشناس |
3 |
نظامی پیمانی |
مرد |
2نفر |
پزشکی(توانبخشی) |
شنوایی شناسی |
کارشناس |
4 |
نظامی پیمانی |
مرد |
1 نفر |
دامپزشکی |
علوم آزمایشگاهی دامی |
کارشناس |
5 |
نظامی پیمانی |
مرد |
1 نفر |
پزشکی(علوم بهداشتی) |
بهداشت حرفه ای |
کارشناس |
6 |
نظامی پیمانی |
مرد |
4 نفر |
علوم پایه |
شیمی (کاربردی) |
کارشناس |
8 |
نظامی پیمانی |
مرد |
2 نفر |
پزشکی(علوم بهداشتی) |
علوم تغذیه |
کارشناس |
9 |
آشنایی با نیروی هوایی ارتش
هدف تربیت کارشناس در صنایع هواپیما و هلیکوپترسازی و فردی آشنا به مقدمات و اصول مهندسی هوافضا است. طول متوسط دوره 4 سال است. دانشجویان موظفند 3 واحد پروژه بگیرند و 2 تابستان در دفاتر مهندسی صنایع مربوط کارآموزی کنند. فارغالتحصیلان کادر مورد نیاز محاسبات ، طراحی، تحقیقات و ساخت صنایع مختلف هواپیمایی، هلیکوپترسازی، موشکی و صنایع دیگر را تامین میکنند. دروس این مجموعه شامل دروس عمومی، پایه، اصلی، تخصصی، کارگاهی و کارآموزی است و زمینههایی چون آیرودینامیک، سازه هوایی، مکانیک پرواز و جلوبرندهها را در بر میگیرد. پایههای اصلی لازم برای تحصیل در این رشته ریاضیات، فیزیک و زبان خارجی است. برای فارغالتحصیلان این رشته امکان ورود به دوره کارشناسی ارشد مهندسی هوافضا وجود دارد. باید توجه داشت که صنایع هوافضا در دنیا یکی از پیشروترین زمینههای تحقیقاتی است و همواره موجبات ترقی و جهش در سایر رشتههای علوم و مهندسی را فراهم ساخته و در این راستا بودجههای عظیم نظامی و غیرنظامی را به خود اختصاص داده است، موضوعاتی از قبیل طراحی و ساخت هلیکوپتر، هواپیمای بدون سرنشین، هواپیمای بدون موتور، هواپیمای عمود پرواز و یا جنگنده از یک طرف و ساخت پایگاههای فضایی، مسافرت به کرات دیگر و جنگ ستارگان از طرف دیگر جامعیت و حساسیت این رشته را بیش از پیش روشن میساز.د
دکتر کامران رئیسی استاد رشته مهندسی هوافضای دانشگاه صنعتی امیرکبیر در معرفی این رشته میگوید: مهندسی هوافضا مجموعهای از علوم و تواناییهای علمی و عملی در زمینه تحلیل، طراحی و ساخت وسایل پرنده نظیر هواپیماها، چرخبالها، گلایدرها، موشکها و ماهوارهها است. این رشته بر چهار پایه آیرودینامیک 1 ، جلوبرندگی 2 ، مکانیک پرواز 3 و سازههای هوافضایی استوار است.
وی در توضیح چهار پایه علمی این رشته میگوید: «آیرودینامیک» به مطالعه و بررسی جریان هوا، محاسبه نیروها و گشتاورهای ناشی از آن بر روی جسم پرنده میپردازد و مهندس هوا فضا با فراگیری این علم به تحلیل جریانهای پیچیده در اطراف اجسام پرنده پرداخته و با به دست آوردن نیروهای آئرودینامیکی امکان بررسی پایداری و طراحی سازه را فراهم میکند.
«جلوبرندگی» به مطالعه و بررسی سیستمهای جلوبرنده اعم از موتورهای پیستونی ، توربینی ، راکتها و نحوه تولید نیروی رانش در آنها میپردازد.
«مکانیک پرواز» به مطالعه و بررسی رفتار و حرکات جسم پرنده با استفاده از اطلاعات آئرودینامیکی ، هندسی و وزنی میپردازد و در واقع علم مکانیک پرواز از «عملکرد» تشکیل میشود و «عملکرد» به بررسی برد، مسافت نشست و برخاست، مداومت پروازی در سرعتهای مختلف و پایداری و کنترل وسایل پرنده میپردازد.
و در نهایت «سازههای هوافضایی» به مطالعه و بررسی سازههای هواپیما و دیگر وسایل پرنده میپردازد و هدف آن طراحی سازههایی است که علاوه بر استحکام کافی در برابر بارهای آئرودینامیکی و سایر بارهای استاتیکی وارد بر وسایل پرنده، حداقل وزن ممکن را نیز داشته باشند.
یکی از دانشجویان کارشناسی ارشد این رشته نیز مهندسی هوا فضا را علمی استراتژیک میداند که در آن از همه علوم از جمله متالوژی ، کامپیوتر و الکترونیک استفاده میشود و هدف آن تربیت کارشناسانی است که کادر مورد نیاز محاسبات ، طراحی ، تحقیقات و ساخت صنایع مختلف هواپیمایی، چرخبالسازی و موشکی را تامین سازند. به همین دلیل دانشجویان این رشته موظف هستند که در طی تحصیل 3 واحد پروژه بگیرند و در تابستان نیز در دفاتر مهندسی صنایع مربوط کارآموزی بکنند.
در مورد مشکلات و دشواریهای شغلی فارغالتحصیلان این رشته نیز دکتر رئیسی میگوید: مهمترین مشکل این رشته جدید بودن آن است و این که هنوز برای آن برنامهریزیهای لازم به صورت کلان تدوین نشده است و در نتیجه پراکندهکاری در این رشته زیاد است و در کل جذب نیروی انسانی از کانال صحیحی انجام نمیگیرد وگرنه عمدتا فارغالتحصیلان این رشته از نظر بازارکار مشکلی ندارند.
همانطور که پیش از این گفتیم هدف اصلی صنعت هوافضا طراحی و ساخت وسایل پرنده است، در نتیجه فارغالتحصیلان مهندسی هوافضا میتوانند در صنایع و موسسات تحقیقاتی هواپیمایی ، موشکی و ماهواره فعالیت بکنند و همچنین در کلیه موسسات و سازمانهایی که به نحوی از وسایل پرنده استفاده میکنند، به عنوان کارشناس تحقیق در عملیات و تعمیر و نگهداری خدمت کنند. اما علاوه بر اشتغال در مراکز فوق یک مهندس هوافضا با تسلط بر علوم آئرودینامیک، طراحی سازه و روشهای طراحی توربو ماشینها توانایی کار در شاخههای متعددی از مهندسی و پروژههای خارج از حیطه صنایع هوافضایی را نیز دارد.
دکتر رئیسی در همین زمینه میگوید: کاربرد زمینههای مطالعاتی یک مهندس هوافضا تنها به طراحی هواپیما و وسایل پرنده محدود نمیشود. برای مثال آئرودینامیک خودروهااز برخی جهات شباهت زیادی به آئرودینامیک هواپیما دارد و امروزه در اغلب صنایع خودروسازی با استفاده از تونل باد و علم آئرودینامیک ، خودروهای کم مصرفتری میسازند. فرایند سیستمهای کنترل صنعتی نیز با فرایندهای طراحی کنترل در وسایل پرنده بر یک مبنا است و همچنین سازه اتومبیل و کشتی مشترکات زیادی با سازه یک هواپیما دارد و بالاخره توربینهای گاز یک نیروگاه یا ایستگاه پمپ گاز همانند یک موتور جت تحلیل و طراحی میگردند. در نتیجه یک مهندس هوافضا علاوه بر شرکتهای هوایی در نیروگاهها، صنایع نفت و گاز و صنایع خودروسازی فرصتهای شغلی خوبی دارد.
رشته هوانوردی دارای 3 گرایش است: 1- مراقبت پرواز 2- ناوبری هوایی 3- خلبانی
مراقبت پرواز
آنگاه که روی صندلی یک هواپیمای در حال پرواز بر فراز یکی از شهرهای بزرگ و پرجمعیت جهان نشستهاید، آسمان را خالی و آرام و بیسروصدا و به رنگ اقیانوس آبی رنگ مییابید. اما اگر به صفحه رادار مراقبت پرواز فرودگاه آن شهر نگاه کنید، آن را همانند بزرگراهی مملو از اتومبیل مشاهده میکنید که با سرعتی بسیار در حال حرکت هستند.
اتاق عملیات (کنترل راداری فرود هواپیما) در فرودگاه هر شهر، اداره آسمان پرترافیک آن شهر را به عهده دارد. در این اتاق مسوولان مراقبت پرواز با چشمانی دقیق و مراقب ، تغییرات لحظهای و کامپیوتری صفحات سبزرنگ رادار را زیر نظر دارند و با استفاده از رادار و رادیو، هواپیماها را در آسمان هدایت میکنند و به خلبانها دستور میدهند که به کدام سمت گردش کنند، اوج بگیریند، فرود آیند و سرعتشان را زیاد یا کم کنند تا تداخلی پیش نیاید و از ایمنی کامل برخوردار گردند.
سرتیپ دوم خلبان رمضانی، جانشین دانشکده پرواز دانشگاه هوایی شهید ستاری در معرفی این گرایش میگوید:
«گرایش مراقبت پرواز یکی از سه گرایش رشته هوانوردی میباشد که به آموزش و پرورش متخصصان برج مراقبت پرواز میپردازد. افرادی که در برج مراقبت ، کنترل هواپیماهای مسافربری و شکاری را بر عهده دارند تا هنگام پرواز، بلندشدن و نشستن، تداخلی بوجود نیاید و هواپیما فرود یا پروازی ایمن داشته باشد.»
سرهنگ مرادی مسوول گزینش دانشگاه هوایی شهید ستاری نیز در این باره میگوید:
«یک متخصص مراقبت پرواز اطلاعات لازم را در زمینه نحوه وزش باد، نوع هوا و سمت باند پروازی از برج مراقبت پرواز گرفته و به خلبان منتقل میسازد البته کار اصلی وی آشنایی با قوانین و مقررات ایکائو است که جنبه بینالمللی دارد و باید بر اساس این قوانین هواپیماها را هدایت نماید، در واقع کار یک مسوول مراقبت پرواز شبیه به افسر راهنمایی و رانندگی است با این تفاوت که باید در برج مراقبت، مواظب هواپیماها باشد تا در هنگام ورود و خروج به داخل فرودگاه تداخل پیدا نکنند و در صورتی که حجم ترافیک هوایی زیاد شد، باید بداند که کدام هواپیما را باید از ترافیک خارج کند.
همچنین لازم است که زمان ورود و خروج هر هواپیمایی را بداند تا در صورت تاخیر به مسوولان ذیربط اطلاع دهد و بالاخره کارکنان مراقبت پرواز اولین کسانی هستند که از وقوع سانحه آگاه میشوند بنابراین ضمن رعایت دستورالعمل مربوط ، باید با سریعترین وسیله ممکن در جهت نجات جان سرنشینان هواپیمای سانحه دیده و از بین نرفتن آثار و شواهد و مدارک موثر در بروز سانحه اقدام نمایند.»
ناوبری هوایی
بدون شک ایمنی اولین و مهمترین هدف هر پروازی است زیرا ایمنی نه تنها باعث جلوگیری از ضایعات ناشی از خسارت یا آسیب میگردد بلکه همچنین میتواند در اقناع اذهان عمومی و بهبود سوددهی شرکتهای هواپیمایی تجاری و مسافربری موثر باشد. بنابراین شرکتهای حاضر در صنعت هواپیمایی دریافتهاند که سرمایهگذاری بر روی ایمنی در تمامی سطوح شرکت، یک سیاست اصولی و منطقی میباشد.
یکی از گامهایی که در این زمینه برداشته شده است، وجود متخصصین ناوبری هوایی در هواپیماهای مسافربری، ترابری و شکاری میباشد که به عنوان رکن اصلی یک پرواز ایمن محسوب میشوند .
سرهنگ مرادی در معرفی این تخصص میگوید:
«متخصصین ناوبری هوایی به طراحی مسیرهای پروازی، مانورهای تکنیکی و به کارگیری سیستمهای مختلف یاری دهنده به خلبان در هدایت هواپیماها و موقعیتیابی از طریق تکنیکها و فنون ویژه ناوبری هوایی میپردازند.»
تیمسار رمضانی نیز در همین زمینه میگوید:
«ناوبر هوایی را تقریبا میتوان خلبان دوم نامید، فردی که قبل از پرواز مسوولیت تهیه و طراحی نقشه مسیر پرواز را بر عهده دارد و تعیین میکند که هواپیما باید در چه ارتفاعی و با چه سرعتی و در چه هوایی پرواز نماید و اگر هواپیما رادار داشته باشد، ناوبر در پشت رادار مینشیند و ابرهای مختلف را شناسایی میکند. برای مثال اگر در 100 مایلی هواپیما، ابرهای بارانزا وجود داشته باشد، او مسیر جدیدی را به خلبان پیشنهاد میکند تا با ابرهای بارنزا برخورد نداشته باشد و در واقع مسیر را دور میزند تا با امنیت کامل هواپیما را به مقصد برساند البته تمام هواپیماها ناوبر ندارند اما اگر هواپیمایی ناوبر داشته باشد، قدرت مانور بیشتری دارد چون حتی در هوای نامناسب نیز میتواند پرواز کند.
وی در ادامه میگوید:
«عدهای از ناوبرها نیز برای هواپیماهای شکاری آموزش میبینند(دانشگاه هوایی شهید ستاری بیشتر در این زمینه آموزش میدهد) که این افراد در نهایت کار پیچیدهتر و مهمتری را انجام میدهند چون علاوه بر فعالیتهای یک ناوبر هواپیمای مسافربری یا ترابری باید دورههای مختلفی از جمله دوره نجات خدمه از مرگ را بگذرانند و سلاحها و مهمات را نیز کنترل کنند. همچنین باید با رادار هواپیماهای دشمن را شناسایی کرده و در صورت لزوم از اسلحه هواپیماها بر ضد دشمن استفاده کنند.
این دورهها و تخصصهای ویژه باعث شده است که آموزش ناوبری هوایی بسیار گران و حتی گرانتر از خلبانی باشد.»
توانمندیها و ویژگیهای لازم برای موفقیت در ناوبری هوایی و مراقبت پرواز
چند سال پیش هنگامی که یکی از مراقبین پرواز فرودگاه نیوآرک واقع در شهر نیویورک در حدود 10 فروند هواپیمای جت را همزمان به سوی فرودگاه هدایت میکرد و خلبانها آخرین مراحل نزدیکی خود را به سوی باند فرودگاه طی میکردند ناگهان صدای رادیو قطع گردید و مراقب پرواز با وحشت مشاهده کرد که هواپیماها از مسیر درست خود خارج میشوند و او هیچ کاری از دستش بر نمیآید . در همین حین ارتباط رادیویی بار دیگر برقرار گردید و او توانست هواپیماها را سالم بر زمین بنشاند ولی شدت دلهره در آن لحظه چنان زیاد بود که بیمار گردید و به مرخصی استعلاجی رفت.
البته هیچ یک از فرودگاههای ایران ،ترافیک خطی فرودگاه نیوآرک را ندارند چون این فرودگاه روزانه 7000 پرواز را بر عهده دارد اما بدون شک یک مراقب پرواز در هر فرودگاهی، کاری حساس و مهم را بر عهده دارد و باید از آرامش ، بردباری و سعهصدر خاصی برخوردار باشد تا بتواند در لحظات بحرانی و اضطرابآور، کار خود را بدرستی انجام دهد.
تیمسار رمضانی درباره توانمندیهای یک مراقب پرواز میگوید:
«یکی از مهمترین عوامل آرامش یک خلبان، صحبت با مراقب پرواز در برج کنترل یک فرودگاه است. برای مثال اگر هوا خراب باشد و خلبان هم دچار اضطراب و هیجان شده باشد، این مسوول مراقبت پرواز است که میتواند به خلبان آرامش دهد و باعث شود که هواپیما ایمن بر زمین بنشیند . همچنین یک مراقب پرواز باید به زبان انگلیسی مسلط باشد چون باید با خلبانها انگلیسی صحبت کند و خلبانها نیز به او به زبان انگلیسی پاسخ میدهند.»
سرهنگ مرادی نیز قدرت سخنوری را برای دانشجوی این گرایش ضروری میداند و میگوید:
«پای میکروفن صحبت کردن، یک توانایی است و مراقب پرواز باید از این توانایی برخوردار باشد یعنی باید بتواند در هر شرایطی اطلاعات لازم را در اختیار خلبانها قرار دهد. برای همین در دانشگاه هوایی شهید ستاری داوطلبان این رشته و رشته ناوبری هوایی، توسط روانپزشک معاینه میشوند تا در صورت آمادگی روحی و روانی لازم در این رشته پذیرفته شوند.
همچنین دانشجویان این رشته همچون سایر رشتههای دانشگاه هوایی شهید ستاری باید شرایط جسمی لازم را برای ورود به این دانشگاه داشته باشند. برای مثال دید داوطلبان رشتههای مراقبت پرواز و ناوبری هوایی باید باشد و لازم است که از سلامت کامل جسمی برخوردار باشند. همچنین در رشته ناوبری هوایی حداکثر سن داوطلب باید 20 سال باشد و در رشته مراقبت پرواز حداکثر سن در صورتی که خدمت سربازی انجام نداده باشد 22 سال و در صورت انجام خدمت سربازی 24 سال است.»
به گفته تیمسار رمضانی، دانشجوی ناوبری هوایی باید در دروس ریاضیات و زبان قوی بوده و از سرعت عمل، مهارت و قدرت تجزیه و تحلیل خوبی برخوردار باشد تا بتواند در مواقع بحرانی وظیفه خود را به خوبی انجام دهد.
گفتنی است که گرایش ناوبری هوایی از بین داوطلبان گروه آزمایشی ریاضی و فیزیک و گرایش مراقبت پرواز از بین گروه ریاضی و فیزیک و علوم تجربی دانشجو می پذیرد.
فرصتهای شغلی موجود برای فارغالتحصیلان در مقطع کارشناسی
گرایش ناوبری هوایی تنها در دانشگاه علوم و فنون هوایی شهید ستاری و گرایش مراقبت پرواز در دانشگاه علوم و فنون هوایی شهید ستاری و دانشکده صنعت هواپیمایی کشوری ارائه میشود.
در این میان تمامی دانشجویان دانشگاه هوایی شهید ستاری از بدو و ورود به دانشگاه بورسیه میشوند و با درجه ستوان دومی فارغالتحصیل میگردند و در طول خدمت در نیروی هوایی، مسکنی مناسب و مطابق ضوابط نیروی هوایی دریافت میکنند و تعدادی از دانشجویان دانشکده صنعت هواپیمایی کشوری نیز از ترم دوم تحصیلی، در صورت احراز شرایط با توجه به نیاز شرکتهای هواپیمایی بورسیه خواهند شد و در صورت سپردن تعهد خدمت از انجام خدمت وظیفه معاف میگردند.